1- مردى به آن حضرت گفت: مرا اندرز و سفارش فرما.

فرمود: آیا تو اندرز مى‏پذیرى؟ گفت: آرى! آنگاه امام جواد علیه السّلام فرمود: صبر را بالش خود ساز و با فقر دست به گردن شو و شهوت‏ها را دور ساز و با هواى نفس مخالفت ورز و بدان که همواره در دیدرس خدایى، پس ببین چگونه باید باشى.

2- خداوند به یکى از پیامبران وحى کرد: امّا بى‏رغبتى تو به دنیا راحتى تو را به زودى فراهم آورد و امّا روى کردنت به من تو را شکست ناپذیر سازد، ولى آیا با دشمن من دشمنى کرده و با دوستم دوستى نموده‏اى؟

3- روایت شده است که یک بار پارچه‏هاى گران قیمت امام جواد علیه السّلام را هنگام آوردن به خدمتش در راه ربودند. مأمور حمل بار طى نامه‏اى جریان را براى حضرت نوشت امام جواد علیه السّلام به خطّ مبارک خویش چنین مرقوم فرمودند:

جان و مال ما از مواهب گواراى خداوند و رعایت و سپرده اوست تا آنجا که امکان بهره‏مندى از آن را داریم مایه شادى و خوشى است و آنچه از آن ببرند براى ما اجر و ثواب در بر دارد؛ پس هر که بیتابى‏اش بر صبرش چیره آید اجرش تباه گردد و از آن به خدا پناه مى‏بریم.

4- هر کس در کارى حضور داشته باشد ولى آن را ناپسند دارد مانند کسى است که در آن کار حضور نداشته است و هر کس در کارى حضور نداشته باشد ولى به آن کار رضایت دهد مانند کسى است که خود در آن کار حضور [و شرکت‏] نموده است.

بامداد روزى که امام جواد علیه السلام با دختر مأمون عروسى کرده بود خدمتش رسیدم، و در آن شب دوائى خورده بودم که تشنگى بمن دست داده بود و من نخستین کسى بودم که خدمتش رسیدم، و نمیخواستم آب طلب کنم،

امام بچهره من نگاه کرد و فرمود: بگمانم تشنه‏ئى؟ عرض کردم: آرى فرمود: اى غلام (یا فرمود) اى کنیز! براى ما آب آشامیدنى بیاور، من با خود گفتم:اکنون آبى مسموم مى‏آورند. از این جهت اندوهگین شدم.

غلام آمد و آب آورد، حضرت بچهره من تبسمى نمود و فرمود: اى غلام! آب را بمن ده، آن را گرفت و آشامید، سپس بمن داد، من هم آشامیدم،

باز تشنه شدم و دوست نداشتم آب بخواهم، باز هم امام مانند بار اول عمل کرد، و چون غلام با جام آب آمد، همان خیال بار اول در دلم افتاد (که شاید آب مسموم باشد) امام جام را گرفت و آشامید، سپس بمن داد و تبسم فرمود.

محمد بن حمزه (که این روایت را از هاشمى نقل کرده) گوید: سپس هاشمى بمن گفت: من گمان میکنم که امام جواد چنانست که شیعیان در باره او اعتقاد دارند (یعنى از دل مردم آگاهست).

أصول الکافی / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏2 ؛ ص419

مأمون براى امام‏جواد علیه السلام هر نیرنگى که داشت بکار برد (تا شاید آن حضرت را آلوده و دنیا طلب نشان دهد) ولى او را ممکن نگشت، چون درمانده شد و خواست دخترش را براى زفاف نزد حضرت فرستد، دویست دختر از زیباترین کنیزان را بخواست و بهر یک از آنها جامى که در آن گوهرى بود بداد تا چون حضرت بکرسى دامادى نشیند، در پیشش دارند، امام بآنها هم توجهى نفرمود.

مردى بود بنام مخارق آوازه خوان و تار زن و ضرب گیر که ریش درازى داشت. مأمون او را (براى این کار) دعوت کرد. او گفت: یا امیر المؤمنین! اگر امام جواد مشغول کارى از امور دنیا باشد من ترا در باره او کارگزارى میکنم (چنان که تو خواهى او را بدنیا مشغول میکنم) سپس در برابر امام جواد علیه السلام نشست و عرعر خرى کرد که أهل خانه نزدش گرد آمدند و شروع کرد با سازش میزد و آواز میخواند، ساعتى چنین کرد، امام جواد علیه السلام باو توجه نمیفرمود و براست و چپ هم نگاه نمیکرد، سپس سرش را بجانب او بلند کرد و فرمود: اى ریش بلند! از خدا بترس، ناگاه ساز و ضرب از دستش بیفتاد و تا وقتى که مرد دستش کار نمیکرد.

مأمون از حال او پرسید: جواب داد، چون امام جواد علیه السلام بر من فریاد زد، دهشتى بمن دست داد که هرگز از آن بهبودى نمییابم.

^{اصول الکافی / ترجمه مصطفوى، ج‏2، ص: 417}

اى مردم آیا شما را به «مهدى‏» بشارت ندهم؟ گفتند: آرى. فرمود: بدانید که خداوند تعالى در امّتم سلطانى عادل و امامى دادگر مبعوث مى‏کند که زمین را از عدل و داد پر مى‏کند همان طور که از ظلم و جور پر شده باشد. او نهمى از فرزندان پسرم حسین است. نام او نام من و کنیه او کنیه من است.

بدانید که خیرى در زندگانى بعد از او نیست. و انتهاى دولت او چهل روز قبل از روز قیامت خواهد بود.

روایت با سند به سلیم:

1. کفایة المهتدى فی معرفة المهدى علیه السّلام: ص 307 به نقل از کتاب «اثبات الرجعه» فضل بن شاذان.

دنیا خاصیتش همینه

جائیه که توش پر از مشکلات و ناراحتیه

اونی که دلامونو آروم می کنه اینه که بدونیم داریم کارمون رو درست انجام میدیم و

خدا نگامون می کنه..

با خودش معامله می کنیم .. معامله عاشقانه

وقتایی که دلمون می گیره

یه نشونه است برای اینکه بدونیم غیر از خدا هیچی و هیچ کس

اینقد بهمون اهمیت نمیده و 

دوستمون نداره..

وقتی دلمون می گیره یعنی 

ویتامین خلوتش با خدا داره تموم میشه..

ویتامین راز و نیازش داره تموم میشه

باید بهش ویتامین حرف زدن با خدا تزریق کنیم

ویتامین یه خلوت دنجی که همه حرفامونو به خدا بزنیم و بگیم

آره خدا

خودت اول و آخر همه چیزی ... میدونم..

هیچ کس به اندازه خدا به فکر دلمون نیست

برای همینه که هی آدما

دلمون رو می شکنن.. آزار می دن..

کسی سختی رو از چشمامون نمی خونه

کسی رنج و خستگی  و سنگینی قلبمون رو از آه مون نمی فهمه

اما خدا..

همه اینا رو می فهمه 

او میدونه و دوست داره همه اینا رو بهش بگیم

بگیم بهش خدا

تو خالقی ... من مخلوق

ببین حالمو.. حال دلمو..

وقتی دلمون می گیره

آماده است تا با خدا یه خلوت قشنگ داشته باشه

وقتی دلمون می گیره..

الا بذکر الله تطمئن القلوب..

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمودند:

مومن، مومن نمی شود مگر اینکه سه خصلت در او باشد

یک خصلت از خدایش، یک خصلت از پیامبرش، یک خصلت از امامش

• اما خصلتی که از خداوند باید داشته باشد

          اینکه اهل کتمان سر باشد، (چه اسراری که  به او گفته شده و چه اسراری که خود او می فهمد..)

• اما خصلتی که از پیامبرش باید داشته باشد

           اینکه اهل مدارا با مردم باشد (مثل آهن ربا که همه نوع آهن را به خود جذب می کند، اخلاق کریمانه داشته باشد)

• و اما خصلتی که از امامش باید داشته باشد

           اینکه اهل صبر در سختی های زندگی باشد (چه سختی های ظاهری مثل تنگدستی و چه روحی مثل اندوهگینی)

تحف العقول ص 442

باز هم امتحان جمعه هایت را بد پس داده ام

باز هم در غفلت..

اگر شوق حضورت در وجودم لبریز می بود

هر آینه شبهای جمعه تا سحر به انتظارت ندبه می کردم

و خاک پایت را طوطیای چشمانم..

نه 

ما منتظر نیستیم

لا اقل من نیستم!

شما منتظرید

منتظر بیداری من از خواب غفلت 

منتظر شیعه هایت که تو را با تمام وجودشان صدا بزنند

تا شاید خدا اشاره ای کند ..

آقا من منتظر نیستم

می دانم و بر این دانسته شرمسارم

آن را بیان می کنم تا بسوزم..

تا بدانی دوستت دارم آقا

می خواهم هر وقت به انتظار من می نگرید

لبخند رضایت بر صورتتان بنشیند

تا جمعه ی دیگر مهلت نمی خواهم

همین الان بر می گردم 

به سوی تو

آقا اگر نیامدنت به خاطر من است

من تنها یک هیچ ناقابلم..

از من عبور کن

بیا.. فدای آمدنت

- معاشرت نیکو با مردم لطف خدا بر مومن:
- رابطه معاشرت نیکو و ترس از خدا:
- نیت  معاشرت با خلق الهی:
- حدود مدارا و معاشرت:
- جایگاه احترام در معاشرت:
- میزان خود داری و احساس مسئولیت در قبال مردم
- جایی که باید معاشرت را قطع کرد

........چون تحمل بزرگی «آه» م را ندارد

................ جورش را چشمانم می کشد..

........................همیشه به یاد تو سه درد دارم

................ درد نیامدنت

........................درد قفسه ی سینه ای که تنگ است

................................درد چشمانم

........خوب که فکر می کنم می بینم

................آری؛ غروب جمعه است

........................دست خودم نیست

................................دلم تنگ است..

................................ ........تنگ آمدنت..