اربعین حسینی را به تمامی شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام تسلیت عرض می کنم.
اینک بعد از چهل منزل و چهل روز سر به زانو گذاریم و برای غربت و مظلومیت امام حسین و یارانش اشک ماتم ریزیم. و این چهل منزل چه درسها آموختیم و چه معارفی از زنده نگاه دارندگان هدف و قیام حسین علیه السلام به ما رسید. پس گوشه ای از درسها و نکته هایی که از ارزشهای والای انسانی است را از زبان اهل معرفت باز گو می کنم:
از خطبه امام زین العابدین در کوفه:
ما به عزاداریهایمان افتخار می کنیم و جای مباهات نیز هست . اما باید به گونه ای باشیم که امام عصر عج از رفتار ما تعجب نکند( همچنانکه امام زین العابدین از رفتار کوفیان) که از یک سو در مجالس عزاداری امام حسین ع شرکت کنیم و از سوی دیگر در برابر جنایات و تعدی ها و حقوق و ناموس مردم ساکت بمانیم...
شهوات نفسانی بین فطرت و انسان حائل نشوند تا از درک حق و حقیقت باز بماند.
فریبکار نباشیم تا امام (ع) هم دیگر توبه ما را نپذیرد و بگوید شما از نفس خود دست برنمی دارید و این توبه فریبی بیش نیست ( اشاره به دعوت کوفیان از امام حسین (ع) و جنگ در برابر او ، و همچنین درخواست توبه آنان ازامام سجاد (ع) بعد از شهادت امام حسین (ع).
از گفتار امام زین العابدین در شام :
امام خود را برتر از آن می داند که بیهوده گویی کند و ارزش منبر را به مطالبی می داند که روی آن منبر گفته می شود و لذا وقتی خطیبی درمحضر امام زین العابدین(ع) به امام علی و امام حسین(ع) ناسزا گفت ؛ امام زین العابدین بعد از اینکه خبر از جایگاه آن خطیب در جهنم دادند رو به یزید کردند و فرمودند: آیا به من اجازه میدهی که بر فراز آن چوبها!!!!رفته و چند کلامی با مردم سخن بگویم به گونه ای که رضای خدای سبحان در ?ن باشد و شنوندگان را اجرو ثوابی رسد؟
از گفتار زینب سلام الله علیها در کوفه:
در این مقام تنها به ذکر جمله ای ایشان اکتفا می کنم و از آنجا که این جمله کوتاه گویای دریای حکمت است درباره آن از سخن پراکنی خود داری می کنم :
وقتی ابن زیاد (علیه اللعنة) رو به زینب کرد و از مصیبتهای وارده بر ایشان اظهار خشنودی کرد تا بیشتر زینب را برنجاند زینب با اقتدار و اطمینان و آرامش جواب داد: « و ما رایت الا جمیلا؛ هولاء قوم کتب الله علیهم القتل فبرزوا الی مضاجعهم» به جز خوبی و زیبایی چیزی ندیدم ، آنها افرادی بودند که خداوند برای آنها شهادت را تقدیر کرده بود و به جایگاه خود نائل آمدند.....
شیعتی ما ان شربتم عذب ماء فاذکرونی
او سمعتم بغریب او شهید فاندبونی
ای شیعه و پیروان من هر گاه آب گوارا نوشیدید مرا یاد کنید
یا اگر از غریب یا شهیدی شنیدید ، بر من گریه کنید