این مطلب رو یه جا خوندم خیلی جالب بود برام.. مسلما آموزه های دینی ما پر است از این نکات آموزشی تربیتی.. اما همین آموزه ها از نگاه یک روانشناس هم می تونه برای ما درس آموز باشه.
پروفسور و روانپزشک معروف، دکتر طارق علی الحبیب می گوید:
کودکت خیلی دروغ میگه! زیرا خیلی بهش گیر میدی.
کودکت اعتماد بنفس نداره! زیرا تشویقش نمی کنی.
کودکت کم حرفه! زیرا باهاش حرف نمیزنی.
کودکت دزدی میکنه! زیرا بذل و بخشش رو بهش نمی آموزی.
کودکت ترسوست! زیرا همیشه طرفداریشو میکنی.
کودکت به دیگران احترام نمیزاره! زیرا صدات رو واسش پایین نمی آری.
کودکت همیشه عصبیه! زیرا ازش تعریف نمیکنی.
کودکت بخیله! زیرا باهاش همکاری نمیکنی.
کودکت به دیگران پرخاش میکنه! زیرا تو خشن و سختگیری.
کودکت ضعیفه! زیرا همیشه تهدیدش میکنی.
کودکت داد و فریاد میکنه! زیرا بهش اهمیت نمیدی.
کودکت ناراحتت میکنه! زیرا بغلش نمی کنی و نمی بوسیش.
کودکت ازت فرمان نمی بره! زیرا درخواستات بیش از حده.
کودکت گوشه گیره! زیرا همیشه مشغولی.(مشغول کارهای خودت)
