مقاله ای در حاشیه ی پاورقی(این مقاله را با پاورقی هایش بخوانید)
ما بعنوان یک انسان مسلمان مومن باید احساس تکلیف کنیم و تحلیل داشته باشیم و نظر خودمان را ابراز کنیم البته با معیار قرار دادن تقوای الهی.علاوه بر اینکه حضرت امام خامنه ای برای ما نسبت به نظر داشتن و تحلیل داشتن تکلیف قائل شده اند ضمن اینکه حقوق شهروندی هم این اجازه را به ما میدهد که بتوانیم نسبت به اتفاقاتی که در کشور می افتد نظربدهیم و مخالف موافق یا ممتنع باشیم.(1)
بعد از گذشت2 سال از تصدی قوه مجریه توسط آقای روحانی و وزیران، هنوز ما نمیتوانیم بعنوان یک شهروند این کشور، بگوییم که آقای روحانی در این دو سال در کشور چه کرده است؟ تفکیک وتشخیص هیاهو برای پوشیدن برخی حقایق از بیان واقعیت ها و عملکردهای دولت کار سختی به نظر نمی رسد وقتی که در فضای بی تعارف بین رهبری و دولت قرار بگیریم. بله البته نمی توان گفت که هیچ کاری هم انجام نشده است. قطعا در این دو سال کارهایی صورت گرفته است اما قانع کننده نیست و نباید دولت انتظار داشته باشد که مردم همان مقدار کم را بعنوان کار دولت در این دوساله بپذیرند. چون دولت موظف به انجام امور اجرایی کشور و تسهیل و گشایش در زندگی مردم با رعایت قانون اساسی(2) و قوانین موضوعه مجلس در کنار رعایت خط قرمزهاست.(3)
آنچه از نوع کارکرد دولت به نظر می رسد باتوجه به گزارشات شخص رئیس جمهور محترم آقای روحانی، در سیما و آنچه که در مطبوعات فی المجموع بدست می آید اینست که بزرگترین برنامه اقتصادی دولت برای مردم و ایران اسلامی، توافق با کشورهای 5+1 و درصدر آنها امریکاست و این را ره آورد خروج از مشکلات اقتصادی و مشکلات مرتبط با بحث تحریم ها میداند.
در آخرین جلسه هیئت دولت با حضرت امام خامنه ای(حفظه الله)، آنچه ایشان بعنوان کار دولت تحسین کردند یکی بحث ثبات تورم اقتصادی و دیگری بحث هزینه های درمان و برنامه وزارت بهداشت بود. اما از مجموع بیانات ایشان در این دیدار به نظر میرسد گلایه مندی از دولت و کم کاری انان نمود بیشتری دارد. مخصوصا وقتی که سردمداران اجرایی کشور مفهوم اقتصاد مقاومتی را خوب درک نکرده اند و این عدم درک درست و کامل تبعات سنگینی را برای اقتصاد کشور و پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی و برنامه های چشم انداز و همچنین وضعیت زندگی و معیشت مردم به دنبال خواهد داشت.(4)
غنچه ای بوده ام از جنس بهار/پرحرارت شدم از پرتو خورشید بلند/سرد گشتم از سایه بی شیله ابر/
سرخوشم با گل یاسی که به هر صبح سحر/
با شمیمی که زجان می روید/می نوازد دل را/
و سپاس از کرم و لطف خدا/و به امید قدمهای خوش یار به چشم/ بی دل فردایم.. (مهدوی)
