گاهی دلم می خواد برای وبلاگم یه مخاطب خاص می داشتم و فقط یه نفر بود که منو می شناخت و می اومد می خوند..
گاهی دلم می خواد اصلا هیچ کس نه من رو بشناسه و نه مخاطب خاصی داشته باشم.. فقط برای دلم بنویسم
گاهی دلم می خواد همه آدمها مخاطب خاص وبلاگم باشند و بیان بخونن مطلبی رو که براشون می نویسم
گاهی دلم می خواد فقط مطالبی بنویسم که پر از محتوای مفید دینی باشه
گاهی دلم می خواد فقط حرفهای دلم رو تو وبلاگم بنویسم
گاهی دلم می خواد فقط همه ناراحتی ها دردسرها اعصاب خوردی هام رو بنویسم
گاهی دلم می خواد فقط شادی ها و نقاط مثبت و خوب زندگی ام رو بنویسم
گاهی دلم می خواد دو نفر بودیم که با هم وبلاگ می نوشتیم..
گاهی دلم می خواد وبلاگم پر باشه از نظرات کاربران
گاهی دلم می خواد هیچ کس برای مطلبم نظر نده
گاهی دلم می خواد فقط شعرهام رو تو وبلاگم بنویسم
گاهی دلم می خواد تو وبلاگ فقط با خدا حرف بزنم و هیچ مخاطبی دیگه ای نداشته باشم
گاهی دلم می خواد تو وبلاگ از مادرم بنویسم و بس
گاهی دلم می خواد تو وبلاگ فقط دلتنگی هام رو بنویسم
گاهی دلم می خواد خواسته هام رو بنویسم از خواسته هایی که بهشون رسیدم و نرسیدم
گاهی دلم می خواد وبلاگم پر از انژری مثبت باشه.. حتی اگر خودم دلگیر و ناراحت باشم
گاهی دلم می خواد هر چیزی که یاد می گیرم رو اینجا بگم
گاهی دلم می خواد فقط از تجربه هام بگم عین پدربزگا
گاهی دلم می خواد اشتباهاتم رو بنویسم
گاهی دلم می خواد فریادهام رو اینجا بزنم
گاهی دلم می خواد هر چی تو فکرم می گذره رو اینجا بنویسم
گاهی دلم می خواد فقط یه جمله بنویسم و هر وقت حوصله داشتم بقیه اش رو بنویسم
گاهی دلم می خواد الکی بنویسم که نوشته باشم
گاهی دلم می خواد شروع کنم به نوشتن یه رمان
گاهی دلم می خواد هر روز یه مطلب نو داشته باشم برای نوشتن
گاهی دلم می خواد خیلی طولانی بنویسم گاهی هم کوتاه
گاهی دلم می خواد بنویسم ولی نمی تونم..
گاهی دلم می خواد...
گاهی هم دلم هیچی نمی خواد..
