یه چیز دیگه هم بود ناسلامتی روز آخر سال بود. عجب قشنگ گفت قیصر که "ناگهان چقدر زود دیر می شود"  

 نزدیکای ساعت یازده بود که یکی از بچه ها صدا زد که هر کس می خواد بیاد شلمچه بسم الله

هنوز خیلی از کارهایی که باید انجام میدادم جلو چشام داشت رژه می رفت. خلاصه راه افتادیم. شاید دو ساعت  مانده بود به لحظه تحویل سال که وارد شلمچه شدیم

داخل حسینیه هنوز خیلی شلوغ نشده بود .  رفتم بالای سر شهدای گمنام قبل از اینکه برم تو حال خودم ، حالم گرفته شد

با یه ضریح چوبی که روی قبور شهدای گمنام گذاشته بودند احساس کردم دارن بین من و شهدا فاصله می اندازن

بگذریم..

لحظه به لحظه به پایان سال نزدیک می شدیم و سخنرانی حاج آقای ماندگاری داشت یواش یواش شروع می شد

تنها چیزی که در نظرم بود از شهدا خواستم این بود که بتونم از این توفیقی که خدا بهم داده به بهترین نحو استفاده کنم همون جوری که خودشون می خوان و همون چیزی رو بگیرم که خودشون می خوان..

حرف تو دلم زیاد بود.. و هست..

اما الان به مناسبت تحویل سال نو یکی از عیدی هایی که حاج آقای ماندگاری به ما دادند رو تقدیم شما می کنم:

ما همه مون دوست داریم که با سال نو دلهامون هم نو بشه و از گناه و معصیت دور بشیم . برای فرار از گناه سه رکن  رو باید داشته باشیم:

1. فهم باطن گناه: باطن گناه آتش است .. پرتگاه است.. خداوند می فرماید: أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ  أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ ..(حجرات12)

2. فرار از زمینه های گناه: چشمامون رو بالانگیریم. مراقب چشم و گوش و شهوت و زبان و شکم باشیم.. خداوند می فرماید: قل للمومنین یغضوا من ابصارهم ویحفظوا فروجهم ذلک ازکی لهم ان الله خبیر بما یصنعون (نور30)

3. استغفارکردن؛

با این سه رکن می تونیم از گناه فرار کنیم...

راستی سال حماسه اقتصادی و حماسه سیاسی به همه شما دوستان مبارک..

حتما این ضرب المثل رو شنیدی که میگه:

کار دنیا تمومی نداره..

یعنی هیچ وقت به این فکر نکن که با حرص خوردن و دنبال دنیا دویدن به اون چیزی که می خوای می رسی..

نه ؛ یه کار دیگه شروع میشه ، یه دغدغه دیگه شروع میشه

خلق الانسان هلوعا! آره انسان یه خصلت ذاتی داره که هیچ وقت سیر نمیشه

دنیا هم بهترین بهانه است برای حریص بودن ما ادمها..

ما باید دنبال خواسته هامون باشیم. این رو عقل به ما میگه. اما چه خواسته ای و تا کجا؟

وقتی به آدمهایی که در دنیا تلاش می کنند نگاه می کنیم و تامل می کنیم خیلی چیزها برای ما روشن میشه

و خیلی درسها می تونیم بگیریم

بعضی در دنیا زیاد تلاش می کنند؛ برای دنیا

بعضی در دنیا زیاد تلاش می کنند؛ برای آخرت

بعضی در دنیا زیاد تلاش می کنند؛ برای دین خدا

بعضی در دنیا زیاد تلاش می کنند؛ برای خودشون و نفس و خواسته هاش

با یه حساب سرا نگشتی میشه عقل رو قانع کرد که کدوم تلاش رو ادامه بدیم

بهترین راه اینه که ما خواسته هامون رو فرعی و اصلی کنیم

اول به اصول بپردازیم و مواظب باشیم دنیا خواهی و زیاده خواهی جای آخرت و خدا رو در دل ما نگیره..

شعاری شد؟

ساده تر میگم: کار دنیا تمومی نداره، هیچ وقت ازش سیر نمی شی، مواظب باش عمرمون داره تموم میشه، باید به فکر آخرتمون هم باشیم

من و تو که باید تلاش کنیم آره.  پس طوری تلاش کنیم که نتیجه اش فقط در دنیا نباشه، خدا خدا خدا.. قیامت... زندگی ابدی..

اصل و فرع هامون رو خوب بشناسیم، شیطان همیشه با جابجا کردن اصل و فرع در فکر ما به خواسته اش می رسه.

گفتم اصل و فرع

یا حرف حضرت آقا افتادم که این اواخر خیلی دارند تاکید می کنند که مواظب باشید دشمنان، اصل رو به حاشیه نبرند و فرع رو به میدون بیاورند.

مبارزه اقتصادی ، مقاومت اقتصادی و هزار جور مشکل دیگه، دنیاست.. و می گذره و به قول آقا یه پیچ تاریخیه

اصل اینه که به فکر اعتلای دین اسلام باشیم و سهمی داشته باشیم در ترویج و تبلیغ دین اسلام و زمینه سازی ظهور امام زمان عج...

راستی دوست من

خدا هم برای کارهاش اصل و فرع داره..

جالبه نه ....

اماما

 دوست داشتن تو که بهانه نمی خواهد..

نگاه من به تو تنها و تنها نگاه مراد و مریدی نیست؛ که نگاه ولایت است

که هم امام منی و هم مراد من

با تو بودن و از تو گفتن بهانه نمی خواهد

چرا که حجت بر حق زمانی! و آن تنهایی که صدای این عمار ش بلند شده است..

که همنوای هل من ناصر امام زمان من است

و چگونه می توانم در چشمان مولا و آقایم مهدی (عج) بنگرم وقتی که از تو نگویم و با تو نباشم

و چگونه خود را یار او بنامم وقتی که هنوز

برادری ام را به تو اثبات نکرده ام!

گفتم برادری!

نه اینکه آنقدرها باشم که خود را برادر بنامم..

یا خود را فرزند تو بنامم..

نه!

من نمی خواهم رابطه ام را با تو مثال فرزند و پدر بدانم که راهی برای با تو نبودن باز باشد..همچون فرزند نوح..

من می خواهم غرق تو باشم..

آب هم از سرم بگذرد..

نه یک وجب.. که یک اقیانوس..

و راه برگشتی هم نداشته باشم ..من این را می خواهم

تا حتی ذره ای در با تو بودنم شک نکنم..

شاید رو سفیدی اش برای تو بماند

و بر چهره سرد تاریخ حک شود که

سید علی تنها نماند..

قلبم به عشقت می تپد ای امید

تا کور شود هر آنکه نتواند دید

شفّاف می‌گویم: برای اینکه در زمان غیبت امام زمان^{(صلوات‌الله‌علیه)}، یک سری شبهات در شما اثر نکند، دستور این است. سند روایت هم خیلی خوب است. پس هر روز بگویید: «یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا رَحِیمُ یَا مُقَلِّبَ‌ الْقُلُوبِ‌ ثَبِّتْ‌ قَلْبِی‌ عَلَى‌ دِینِکَ»، دو سه ثانیه هم بیشتر طول نمی‌کشد. لذا این‌را هر روز بخوانید تا دلتان به امام زمان^{(صلوات‌الله‌علیه)} قرص شود.

عاشقانه می گویم:

بنده هم به نوبه خودم فقدان این پدر معنوی رو تسلیت عرض می کنم.. خوشا به حالش که در ایام اربعین حسینی به دیدار حق و جوار یار رهسپار شد. بودنش و رفتنش جای غبطه ی زیاد دارد..

چیزی که از قول و عمل این عالم عامل برای همه مشهود بود اعتقاد و خدمت به ولایت و نظام و پشتیبانی هر چه بهتر و تربیت نیروهای مخلص و عالم برای خدمت به نظام و اسلام بود. کور خونده اند مخالفان ولایت فقیه و اهالی فتنه که می خواهند از زندگی و سخنان و عمل این عالم عارف به حق به نفع افکار منفی و منحرف خودشون استفاده کنند و تاییدی بگیرند بر کار و فکر عوامل فتنه 88!

بله وقتی که حرفی برای گفتن ندارند باید هم خود را همرنگ جماعت نشان بدهند و تسلیت بگویند اما کاش در این همرنگ شدن هم صادقانه عمل می کردند و به فکر ماهی گرفتن از آب گل آلود نمی افتادند..

روضه اربعین حسینی از زبان مرحوم آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی :

دانلود روضه: 

 کیفیت خوب - MB 0.99

 کیفیت متوسط - MB 0.51

 کیفیت پایین - MB 0.2

بصیرت مهم تر است! مثل 9 دی

والسلام

دانلود  و مشاهده فیلم 13 دقیقه ای بیانات رهبری درباره حماسه 9 دی در ادامه مطلب 

شاعر:علی اکبر لطیفیان

مناجات خوان: حاج مهدی سلحشور

دانلـــــــــــــــــــــــــود مناجات

یه هدیه ویژه هم دارم در ادامه مطلب!

برای همین گاهی برای پیاده کردن فکرهام نیاز به زمان بیشتری دارم. علت دیگرش اینه که الحمد لله هستن وبلاگهای زیادی که بخشی از حرفهای دلم رو می زنن پس باید دنبال حرفهای نگفته هم باشم.

بگذریم

الان فقط اومدم دغدغه هام رو بگم ببینم فقط من اینجوری ام یا شمام همینجوری فکر می کنین؟ و اگر اشتباه فکر می کنم یا دغدغه درستی ندارم کمک کنید.

اما دغدغه:

1. حضرت امام خامنه ای (حفظه الله) چندین سال بحث فتنه سال 88 رو زنده نگه داشتند تا رسیدیم به زمان حاضر خوب علتش چی بود؟ خیلی ها می گفتن چرا آقا داره جریان رو اینقدر مطرح می کنه و همه جا روشنگری می کنه مگه تمام نشد؟!

خود ایشون فرموده بودند فتنه بزرگتری در راه است! الان معلوم شد که کار ایشون چه دلیلی داره. با اینهمه روشنگری که حضرت امام خامنه ای کردند باز الان داریم می بینیم با تمام وقاحت همون کسایی که داشتند نظام و مملکت رو به لجن می کشیدند مدعی اداره کشور شدند دوباره!!

و با کمال پر روئی دارن نقشه می ریزن که از طرف خودشون نماینده برای ریاست جمهوری داشته باشن. حالا شما فکر کنید اگه اینهمه روشنگری و بصیرت دهی حضرت آقا نبود.. الان اینها چه ها که نمی کردند! من موندم اگه قرار نبود کسی ابعاد گستاخی و دهن کجی اینها به نظام و انقلاب رو بگه، الان باید منتظر چه رفتاری از اینها می بودیم؟!!!!

این می طلبه که خیلی حواسمون بیشتر از پیش جمع باشه و تمام راهبردهایی که امام خامنه ای (حفظه الله) در مورد فتنه گفتند رو مرور کنیم..

2. یه کم هم از خودم و خودی ها گله دارم. خودی ها هم شامل همه کسانی میشه که یه جوری به انقلاب و نظام وابسته هستند و منتسب. تو رفتارهامون کم کم داره رنگ و بوی اخلاق و اخلاص کم میشه... باید خیلی پای منبر اهل بیت ع بشینیم تا بشیم مثل یاران حسین..

جسارت نباشه خدمت شمایی که داری می خونی .. باور کن اگه با اخلاق پیامبر ص رفتار کنیم و اخلاص داشته باشیم خیلی چیزا عوض می شه.. چه مسئول باشیم چه نباشیم چه اسم و رسم داشته باشیم چه گمنام باشیم.. مهمه اخلاص و اخلاقه! که بصیرت هم کنارش باشه

3. خیلی زورم میاد از این جریان انحرافی (اینجوری میگن دیگه ها) .. نمی خواستم بگم اما دغدغه است دیگه. چرا آخه بعضی ها دارن اینقد گول می خورن! شاید بگی خیلی جوش نخور کاری از پیش نمی بره. اما باید به اطلاع برسونم تا همین الانشم خیلی کارها کردن که ما خبر نداریم.

هی بحث ملی گرایی مطرح شد.. هی تقابل دین و ایرانی بودن مطرح شد.. هی تقابل نژادی مطرح شد.. الانم که دیگه کار به جایی رسیده که یا دین باید ایرانی باشه یا دین نمی خواهیم! یا پیامبر باید ایرانی باشه یا... یکی نیست بگه آخه ...

اینا به کنار سخت تر و دردناک تر اینه که حضرت آقا آبروی یه نفر رو مدام بخره.. تا بتونه کارش رو تموم کنه..مثلا فکر کنید شش ما تا هشت ماه از کارش مونده...هی اون شخص نفهمه مطلب رو ..

ای خداااااااا

4. حتما که نباید یه فتنه دیگه ایجاد بشه بعد فکر کنیم که چی باید بگیم و چه ها باید بکنیم. خوب از همین الان ببنیم که دارن چه می کنند.. مگه حضرت امام خامنه ای از ما نمی خوان که بیدار باشیم بصیرت داشته باشیم و در برابر اتفاقات سیاسی بدون تحلیل نباشیم..خوب بسم الله این همه جریان الان داره کار خودش رو می کنه . ما چقدر تحلیل داریم و کار می کنیم. مگه آقا نفرمود سیاست یعنی این که مثل یک شطرنج باز ماهر حرکت های رقیبت رو حدس بزنی و براش برنامه داشته باشی.

خوب ما هم باید به اندازه خودمون بشناسیم و حدس بزنیم . و مثلا به عنوان یه وبلاگ نویس اگر قراره چیزی رو افکار عمومی درزمان فتنه های بعدی بدونه از همین الان شروع کنیم.. چه از مسائل اعتقادی گرفته ..سیاسی...دینی و مسائل خانواده.. بهترین راه و محور هم سخنان رهبری فرزانه انقلاب امام خامنه ای هست.

یعنی وقتی ایشون بصورت دیده بان راه رو برای ما روشن می کنه ما هم لوازم حرکت رو برداریم  با عقل با آیات با روایات با مفاهیم مکتبی و الهی خودمون رو محکم کنیم تا بتونیم دست دیگران رو هم بگیریم..

درس اخلاق نمی دم ها. قرار بود دغدغه هام رو بگم. فعلا همین ها باشه بقیه اش رو در پست های بعدی می گم.

یا علی

بعضی ها می خوان فکر کنن  اما نمی تونن

بعضی ها می خوان فکر کنن، فکر هم می کنن اما ..

بعضی ها فکر می کنن که دارن فکر می کنن!

 

بعضی ها می خوان کار کنن اما نمی تونن

بعضی ها می خوان کار کنن کار هم می کنن اما ..

بعضی ها فکر می کنن دارن کار می کنن!

بعضی ها کار می کنن تا فکر نکنن

بعضی ها کار می کنن تا بتونن فکر کنن

 

بعضی ها وقتی فکر کنن می تونن کار کنن

بعضی ها وقتی می تونن کار کنن که فکر نکنن!

بعضی ها وقتی فکر می کنن کار هم می کنن

 

بعضی ها فکر می کنن باید کاره ای باشن تا بتونن کاری بکنن

بعضی ها فکر می کنن کاره ای ان، هی سعی می کنن کاری کنن!

بعضی ها فکر می کنن چون کاره ای ان، هر کاری می تونن بکنن

بعضی ها هر کاری می کنن اما فکر نمی کنن که هیچ کاره ان

بعضی ها چون فکر می کنن کاره ای نیستن هر کاری می کنن!

 

بعضی ها فکر می کنن کار هم می کنن اما هیچ کاره ان

بعضی ها کاره ای هستن هم فکر می کنن هم کار می کنن

بعضی ها اصلا به این فکر نمی کنن که کاره ای باشن یا نباشن به این فکر می کنن که چجوری یه کاری بکنن

بعضی ها هم این وسط یه کارایی می کنن!

ما کجای این داستانیم؟ ( و این داستان ادامه دارد...

از قبل برای خودم قلم و کاغذ آماده کرده بودم که به موضوعات نسبت به نوع رژه ای که میرن امتیاز بدم تا یکی از اونها به عنوان موضوع دسته اول و بقیه در اولویت های بعدی انتخاب بشن. احساس می کردم الان همه چیز در اختیار منه و با این جایگاه و هوشیاری که دارم چیزی از دید چشمان تیزبین (عقابی) من جا نمی مونه. (ذهنه دیگه خیلی گیر نده)

تا میام اهمیت یکی از اونها رو بنویسم و درباره اش قلم سرایی کنم باز دسته بعدی از راه می رسن و یه جوری رژه میرن که آدم بد جوری محوشون میشه. همینجوری که از جلوی جایگاه رد میشن با نگاهشون به من تکلیف می کنن که باید از ما بگی! بعد اونقدر هم محکم پاهاشون رو زمین می کوبن که خلاصه ارادتشون رو نشون داده باشن که دیگه رد خور نداشته باشه که حتما همون موضوع رو بهش بپردازم.

باز دسته بعدی از راه میرسن. این گردان با موضوعی که داره دیگه منو می کشه (به ضم کاف). با خودم میگم چقد خوب شد صبر کردم عجله نکردم وقت بگذارم برای اون موضوعات قبلی! تا وقتی این موضوع عزیز با این رژه زیبا هست چرا موضوعات دیگر رو بررسی کنم. همین طوری که دارم بهش فکر می کنم می بینم به به ! شروع شد این موضوع خاص با رژه زیبا و هماهنگ خودش در جلوی جایگاه خودش رو به شکل این جمله آرایش کرده که : " از من بگو".

چشامو باز می کنم با دقت نگاه می کنم. هنوز محو این آرایش نظامی موضوعی هستم که حرکات نمایشی این موضوع شروع میشه. دیگه تصمیم خودم رو میگیرم و می خوام از جایگاه برم پایین و به تکلیفم! عمل کنم.

نمی دونم این شیپور ها چیه که توی رژه ازش استفاده میشه! یه هو متوجه سروصدای دسته بعدی میشم که دارن وارد جایگاه میشن. با خودم میگم ولش کن فعلا همین قدر که فهمیدیم باید چیکار کنیم بزار بریم به کارمون برسیم. اما هیاهوی این موضوع جدید و شیوه نوین ورودش به جایگاه نظرم رو جلب می کنه.

آخه نیروهای مردمی هم خودشون رو به این موضوع نزدیک کرده بودن انگار موضوعش باب میل مردم بود و دسته، دسته مردمی بود. گفتم هر چی نباشه باید پای حرف مردم نشست دیگه. این گروه موضوعی هم که دارن رژه میرن مال اونهاست باید گوش داد و با دقت و تامل اندیشید.

خستگی و دردی که در این موضوع بود از چهره همه رژه دهنده ها نمایان بود. اینجا بود که با خودم گفتم آره همینه! تا حالا اینقد به اسم این جماعت یه عده نون خوردن! حداقل بزار ما یه کاری بکنیم (انگار دیگه راه چاره همه مشکلات این دسته دست ما بود!) از بین صدای شیپور صدای شعارهایی که با تمام وجودشون می دادن رو می شنیدم. اهمیت این دسته رو دیگه واقعا داشتم حس می کردم. یک سری نوشته هایی هم دستشون بود که ظاهرا حکایت از این داشت که قبلا هم یه عده می خواستن درباره این دسته قلم سرایی کنن ولی ... .

یه نگاهی انداختم به موضوعاتی که از جلوی جایگاه رد شده بودن و یه نگاهی هم انداختم به موضوعاتی که توی نوبت بودن تا از جلوی جایگاه ذهنم عبور کنن و رژه خودشون رو به نمایش بگذارن.

از بس ایستاده بودم کمرم دیگه داشت میشکست. مگه من چقد توان داشتم که به این همه موضوع رسیدگی کنم. به اطرافم نگاه کردم. دیدم بابا بقیه که از منم بدترن. سعی کردم در مقابل این همه موضوع آبرو داری کنم و نشون بدم که همچنان محکم ایستادم.

صدای جارچی! (فرمانده میدان ) و میدون دار رژه هم همچنان بلند بود.. یک لحظه هم از این رژه موضوعات غافل نبودم.. ولی هنوز نتونسته بودم از بین این دسته موضوعات یکی رو انتخاب کنم..